Πρόβλεψη

Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια βαρυσήμαντα που ακούγονται για την «μεγάλη» διαπραγμάτευση πρέπει να ορίσουμε και να αποκωδικοποιήσουμε την καταιγίδα των ανέξοδων δηλώσεων που ωστόσο κοστίζουν ιδιαίτερα στο εσωτερικό της χώρας μας.

Θα χρεοκοπήσει επίσημα - ανεπίσημα χρεοκοπήσαμε εδώ και πολύ καιρό - η Ελλάδα; Κανείς δεν ξέρει πραγματικά. Το να διαπιστώνουμε και να κοστολογούμε τυχόν κινδύνους από την πιθανή επίσημη χρεοκοπία της χώρας μας δεν σημαίνει ότι νομοτελειακά θα πραγματοποιηθεί το γεγονός. Προσωπικά πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα με την ακολουθούμενη πολιτική ότι για όλα φταίνε οι άλλοι και εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα ιδιαίτερο και συνεπές για να διορθώσουμε – μεταρρυθμίσουμε – τις δομικές μας αδυναμίες, θα δημιουργηθούν οι αναγκαίες και ικανές συνθήκες για να πραγματοποιηθεί άλλη μία ελεγχόμενη ή μη χρεοκοπία της χώρας μας. Άλλωστε δεν θα είναι η πρώτη φορά τόσο για εμάς όσο και για χώρα της Ευρώπης. Θυμίζω ότι πριν το γενναιόδωρο αλλά χωρίς το διασφαλισμένο πλάνο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων πρώτο κούρεμα του Ελληνικού χρέους, τα νέα της τότε περιόδου αναλωνόταν σε στατιστική χρεοκοπίας χωρών. Θυμίζω ότι η Ισπανία που ήταν μαζί με Πορτογαλία, Ιρλανδία και εμάς στη δίνη της πιθανής χρεοκοπίας με συντονισμένη καταιγίδα πιέσεων στα κρατικά τους ομόλογα, είναι η πρωταθλήτρια χώρα σε χρεοκοπίες στην Ευρώπη. Μου φαίνεται ιδιαίτερο ύποπτο ότι σήμερα μετά την αποτυχημένη εφαρμογή του προγράμματος (μνημονίου) που ακολούθησε το κούρεμα του χρέους μας δεν γίνονται ανάλογες αναφορές από τον τύπο σε τέτοιες αριθμητικής φύσης επισημάνσεις. Ίσως γιατί είμαστε ο μόνος ασθενής της τότε κρίσης και η μόνη χώρα που απαγορεύεται να βγει στις αγορές με τέτοιο κόστος που διαμορφώθηκε στην αγορά ομολόγων.

Αλλά δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ ο κοινός θνητός που απλά ζω την χρηματοοικονομική πραγματικότητα επαγγελματικά και ως Έλληνος πολίτης φορολογούμε για ότι βγάζω, επιχειρώ, δημιουργώ, καταναλώνω, απολαμβάνω αλλά και έχω στην κατοχή μου είτε έχει φοροδοτική ικανότητα είτε όχι. Σημασία έχουν οι Μπαρουφάκηδες, οι ακαδημαϊκοί ειδήμονες εσωτερικού και εξωτερικού, οι διατελέσαντες σύμβουλοι πρωθυπουργών ή μέλη Ταμείων Διεθνών και μη και πάνω από όλα οι τηλεπερσόνες πολιτικοί χωρίς ιδέα οικονομικών αλλά αναμφισβήτητα ικανοί με το μυαλό τους να επηρεάσουν την πορεία της χώρας και να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη που δικαιολογημένα μετά από τόσα χρόνια πολιτικής μικρότητας και ημέτερης βολεψιάς ζει στο δικό της αστερισμό.

            Ξεκάθαρα λοιπόν ότι και να προβλέψει κάποιος από αυτούς έχει πενήντα της εκατό πιθανότητα να συμβεί. Πιθανοτικά υψηλό ποσοστό. Όσο μάλιστα πιο συχνά το λέει και το καταγράφει στην κάμερα ή σε κείμενο τόσο πιο γνωστός και επιτυχημένος θα εμφανίζεται μετά το πιθανό όποιο αποτέλεσμα. Θυμίζω την υστεροφημία του συμπαθή στους κερδοσκόπους των αγορών Ρουμπινί που έγινε γνωστός με την πρόβλεψη ότι θα σκάσει η φούσκα των ενυπόθηκων δανείων στην Αμερική και θα ακολουθήσει έντονη και διαρκής πτωτική αγορά (bear market). Όλοι τον θυμούνται για το μοναδικό που προέβλεψε αλλά ξεχνάνε όλες τις λάθος προβλέψεις που έγιναν σε άλλους χρόνους. Θυμίζω ότι πριν το κούρεμα του Ελληνικού χρέους εμφανιζόταν βέβαιος ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και θα ενεργοποιηθούν  τα ασφάλιστρα κινδύνου λόγω πιστωτικού γεγονότος (credit default swaps CDS). Να σημειωθεί ότι εδώ και καιρό  εμφανίζεται σίγουρος ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη άρα ότι όλα θα πάνε καλά με την διαπραγμάτευση.

Μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει. Το θέμα είναι τι καταλαβαίνει αυτός που ακούει. Το θέμα είναι να αντιληφθούμε την σκοπιμότητα του κάθε «ειδήμονα» που εμφανίζεται ως σύγχρονος προφήτης να συμπάσχει με τα προβλήματα μας. Το θέμα είναι επιτέλους να καταλάβουμε ότι σημασία έχει να βγούμε από το αδιέξοδο με πολιτικές μακροπρόθεσμες και συναινετικές. Δεν είναι αναγκαίος ένας ανούσιος αγώνας υπέρ μιας υποτιθέμενης παρένθεσης «πρώτη φορά αριστεράς». Ούτε είναι αναγκαία μία προσπάθεια επικράτησης ενός νέου κομματικού κράτους που επειδή πράγματι πρέπει να διατηρηθεί εντός Ευρωζώνης μπορεί να υπογράφει ληξιπρόθεσμες επιταγές για τις επόμενες γενιές επειδή κάποτε στην αγαπημένη πόλη που ζω, τη Θεσσαλονίκη είπε προεκλογικά ψέμματα για αυτά που θα κάνει. Ας πει τώρα που είναι ακόμη πολιτικά νωρίς αλήθεια και ας χύσει και κανένα τηλεοπτικό δάκρυ και για τον πιστό Έλληνα επιχειρηματία, ιδιωτικό υπάλληλο, τεχνίτη, σερβιτόρο που επειδή δεν έχει τη δυνατότητα ή και τη θέληση να μεταναστεύσει, κάθεται και υπομένει πιστεύοντας ότι η ελπίδα έρχεται ακόμη. Ειδάλλως κανένας φόρος του Ελληνικού ήλιου το καλοκαίρι δε θα είναι ικανός να κλείσει τις δημοσιονομικές τρύπες που θα συνεχίσουμε να παράγουμε. Και επειδή τα ταμειακά διαθέσιμα όλων των δημόσιων φορέων και τα σπασίματα των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων κάποτε τελειώνουν, ο χρόνος που απομένει είναι ελάχιστος.

Η πολιτική των κακών ξένων να στερέψει το ρευστό της χώρας μας ώστε να ξεθωριάζουν οι κόκκινες γραμμές της πρώτη φορά αριστερά κυβέρνησης του τόπου μας είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Σε καμία περίπτωση όμως αυτό δεν δικαιολογεί την απραξία, το χάσιμο του χρόνου, την επικοινωνιακή διαφήμιση της θεωρίας παιγνίων, ή τη δειλή φυγή σε δημοψήφισμα σε έναν λαό που αγωνιά για το αν θα κουρευτεί το ευρώ του και για το αν αύριο θα πληρωθεί ο μισθός και η σύνταξη του. Ας μου επιτραπεί λοιπόν και εμένα να κάνω μία σίγουρη πρόβλεψη. Αύριο θα ξημερώσει μία Ελληνική ηλιόλουστη μέρα με τα ίδια θέματα να παίζουν στον διεθνή τύπο, με τα ίδια προβλήματα για όλους μας και με τηλεοπτικές κοκορομαχίες για το τι τελικά θα στηρίξουμε σε αυτή την διαπραγμάτευση. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, αλλά με μία ακόμη υποτιθέμενη ημερομηνία μπροστά μας.